‘Het begon allemaal met een vreselijk nachthemd’, steekt Drenth van wal. Haar man Henk speelde altijd toneel bij toneelvereniging de Vriendenkring in het dorp ‘en dan heb je wel eens wat nodig’. Spullen die je in een winkel niet snel vindt, laat ze weten. ‘Maar waar wel?’ Ze besloot zelf achter de naaimachine te klimmen. ‘Op die manier combineerde ik alles perfect bij elkaar, zowel kleur als maat. En vaak ook de kleding van de tegenspeler.’ Het bewuste nachthemd kan ze niet meer vinden, maar ze weet het nog te omschrijven: ‘Gemaakt heb ik het van een wit Van Nelle laken. Het was lang en afschuwelijk lelijk.’ Ze lacht. ‘Nee, je moet niet denken dat ik er veel aan heb gespendeerd, maar slagen deed het altijd.’