9 mei 2023, de wekker gaat om 5.15. Ik hou van vroeg opstaan op de trail en mijn wandelmaatje Silver gelukkig ook. Vandaag is een extra bijzondere dag want het is mijn verjaardag! 25 levensjaren mag ik vieren vandaag; midden in de woestijn!

Silver wenst mij een fijne verjaardag terwijl we onze tenten opruimen. Twee dagen geleden waren we in een dorpje en we hebben daar wat verjaardagsinkopen gedaan. Gisteravond heb ik mijn tas versierd met slingers en een ‘happy birthday’-kaartje. Het voelt dus als een echte verjaardag.

De dag begint zoals elke andere dag: wandelen. We hebben onze tenten ingepakt en wandelen 10 mijl (16 kilometer) naar het eerste waterpunt. In de woestijn is het heel droog en daarom zijn er vaak lange stukken zonder riviertjes of waterstroompjes. Het water dat we bij dit waterpunt krijgen komt van een zogenaamde ‘watercache’ dat is een plek waar iemand die wandelaars helpt, water brengt om de allerdroogste stukken van de woestijn te kunnen overbruggen.

De tekst gaat verder na de foto

Bij de watercache aangekomen is er ook een andere wandelaar: ‘Be Hope’. Be hope is niet de echte naam van deze meneer, maar zijn trailnaam. Op de trail krijg je een trailnaam. Deze naam geven anderen aan je en mag je niet zelf bedenken. Je kan hem wel accepteren of afslaan. Ik heb er nog geen een.

Ik geef Be Hope een kleine traktatie. Ik heb vandaag mini buenosnoepjes in mijn fanny pack gedaan zodat ik die makkelijk uit kan delen aan anderen. Mijn plan is om iedereen te trakteren die we tegenkomen vandaag.

De tekst gaat verder na de foto

We hebben toevallig bereik hier midden in de woestijn en ik bel mijn ouders. Ze zingen een verjaardagsliedje voor mij. Wat is technologie toch een mooie uitvinding. Erna eten Silver en ik een taartje. We hebben drie minitaartjes meegenomen die we vandaag op gaan peuzelen. Het eerste appeltaartje bij het ontbijt hier.

Na de pauze wandelen we verder. Het is warm, maar te doen vandaag. We passeren cactussen, salamanders, veel zand, en andere wandelaars die ik een klein snoepje geef.

In de middagpauze eten we onze lunch: tortilla’s met avocado, spinazie, en natuurlijk het volgende taartje: citroencake. Het laatste stuk van de dag is heel zanderig. Silver loopt een stuk voor mij en vertelt alle wandelaars die hij tegenkomt dat het mijn verjaardag is. Telkens als andere wandelaars mij tegemoet komen zeggen ze met vrolijk gezicht: “happy birthday Susan!” En maken we een praatje.

Om 18.00 stoppen we met wandelen als we 26 mijl (ongeveer 42 km) op de teller hebben. We zetten onze tenten op op een open plek naast de trail. Ik kook mijn avondeten op een klein brandertje: aardappelpuree met gedroogde bonen.

Silver komt naar mijn tent toe met een pindakaastaartje en 25 kaarsjes. We steken ze aan in mijn tent want buiten is het heel winderig. Ik doe een wens en blaas ze in één keer uit. We delen het taartje en Silver gaat terug naar z’n tent. Wat is het leven toch simpel, maar mooi.