Zijn voorwaarde voor samenwonen was dat het orgel meekwam en dat was voor haar geen probleem. Het imposante meubelstuk vult voor een aanzienlijk deel de kamer. Op jonge leeftijd (door zijn neefje geïnspireerd) nam hij Klavarskribo orgel les en speelde wel eens hier en daar. Nu bespeelt Pieter Mulder het orgel alleen nog in de spaarzame vrije uurtjes.

Dyslexie

Pieter Mulder (1949) is geboren en deels opgegroeid in Scheemda. In zijn vroege jeugdjaren was zijn vader zetboer en hij groeide op midden in de natuur. De lagere school verliep niet voorspoedig. Achteraf bleek dat hij een vorm van dyslexie had. De onderwijzer adviseerde de tuinbouwschool als enige optie. Dat werden zware jaren voor hem, de school onderkende zijn problematiek. Extra bijles en ouders die naar vermogen bijsprongen maakte dat hij de opleiding af kon maken. Maar een baan vinden in de sector in het Oost-Groningse was in die tijd geen sinecure. ‘Waar werk is ga je maar heen’ adviseerde zijn calvinistische vader.

Confectie

Zo kwam het dat Pieter Mulder in de zestiger jaren in de confectie terecht kwam bij de Groll fabriek in Nieuwe Schans. In Oost Groningen waren zes kledingfabrieken die de betere kleding produceerden onder de naam ‘Stijlgroep Groningen’. Mulder behaalde in de avonduren de confectie opleiding. Met het sluiten van de fabriek maakte hij een uitstapje naar Amerika en ging in de fruitteelt werken. Daar kon hij niet aarden en na anderhalf jaar was hij weer terug in Holland. Zo belandde Mulder bij het Centrum Vakopleiding, deed de vervolgopleiding gezel kwam in de bouw. Hij leerde de kneepjes van het vak van meester timmerman Beukema, die ook werkte bij dezelfde aannemer.

Ondertussen kwam de liefde op zijn pad, hij huwde en kinderen werden geboren. Mulder werd huisman. Het huwelijk stond niet onder gezegend gesternte en werd uiteindelijk ontbonden.

Bouwbranche

Mulder kwam hierna opnieuw in de bouwbranche terecht en werkte voor de firma Rottinghuis onder meer in Berlijn. Hij werd opgemerkt door zijn inzet en leergierigheid en hierdoor belandde hij in de ‘betere’ klussen. Hij werd hoofd maatvoerder bij het bedrijf Myresjö in Schagen en werkte in Nederland maar ook daarbuiten in het duurdere woning segment.

Post NL kwam in 2009 in beeld na zijn vervroegde pensionering. Hij had intussen zijn huidige echtgenote leren kennen Hun bruiloft werd gevierd met alles erop en eraan, eindigend met een huwelijksreis naar Griekenland. De bloemstukken in de kerk waren van zijn hand.

Pittig werk

Bij Post NL begon Pieter Mulder als fulltimer. Lopend of op de fiets vonden de poststukken hun weg. Het is pittig werk, vertelt Mulder. In hoogtijdagen en bij slecht weer valt het niet altijd mee en moet je het niet onderschatten. Als er bijvoorbeeld iets fout gaat in het sorteerbedrijf, dan kost dat extra tijd om uit te pluizen in welke bus het stuk thuishoort. De tijdslimiet waarbinnen de post bezorgd moet worden speelt hierin ook een rol en geeft wel eens stress. Alle ‘lopen’ hebben een tijd. Bij extreme tijdoverschrijding komt de teamcoach in beeld voor een ‘vinger aan de pols gesprek’. Mulder staat klaar voor collegae wanneer deze nog in de late uurtjes aan het werk zijn maar ook voor de man of vrouw in de straat. De mevrouw waar hij met regelmaat van de klok ongewenste brieven in de bus stopte klampte hem aan en vertelde dat deze niet voor haar bestemd waren en dat ze deze herhaaldelijk retourneerde zonder gewenst resultaat. De postman pakte het op, won deskundig advies in bij zijn zoon en reikte haar de tekst aan voor een brief naar de instantie.

Het probleem opgelost en de mevrouw blij. Het blijft voor Mulder niet enkel en alleen bij de brieven in de bus stoppen maar hij signaleert ook wanneer de post zich opstapelt achter de voordeur. Dan trekt hij bij zijn de organisatie aan de bel.

Grenzen

Mulder heeft z’n uren zo zoetjes aan afgebouwd: ‘Ben geen 37 meer maar 73, je moet je grenzen kennen’. Hij staat nu voor 8 uur ingeroosterd en maakt nog dagelijks afstanden van ruim 10 kilometer. Hij is met nog een collega de oudste bezorger binnen het bedrijf. Zijn stoere zwarte fiets zonder stroom is zijn eigendom. De kleding en tassen zijn van het bedrijf. En deze moeten straks weer ingeleverd, want op 29 mei stopt Pieter Mulder als postbezorger: ‘Zal het missen’.

Terugblikkend op zijn gevarieerde loopbaan vertelt Mulder dat hij zich het liefst had gespecialiseerd in de bloemsierkunst. Nog altijd maakt hij bloemstukken met veel passie onder andere voor het bevrijdingsfeest en voor de kerk.

Maar hoe verder na de post? Daar heeft Pieter Mulder al voor gezorgd: ‘Ik heb er een tweede volkstuin bij genomen’.