Jacob Bruins – dokter Bruins in de volksmond – groeide op in Haren, waar zijn vader huisarts was. ,,Hij had een praktijk aan huis. Mijn moeder, tevens verpleegkundige, werkte ook in de praktijk. Zij zette onder meer injecties, deed de administratie en beantwoordde de telefoon.” Een logische stap om zijn ouders op te volgen, zou je denken. Bruins twijfelde echter over welke opleiding hij moest kiezen. ,,Engels was mijn sterkste vak, dus besloot ik naar een open dag te gaan.” Ook bezocht hij een open dag van de geneeskundeopleiding in Groningen. ,,Iets waar mijn vader op aanstuurde. Hij haalde me over, ik schreef me in.” Het scheelde een haartje of Jacob Bruins was nooit aan de opleiding begonnen. Hij werd namelijk uitgeloot voor de opleiding. Maar vlak voordat de opleiding startte – de introductieweek was al bezig – ontving Bruins een telefoontje. ,,Er waren een paar studenten uitgevallen en ik mocht alsnog starten aan de opleiding.” De opleiding begon erg theoretisch, iets wat Bruins best saai vond. Door een kleine vertraging, deed hij iets langer over dat deel dan de bedoeling was, maar naarmate de opleiding vorderde, werd het leuker. ,,Er kwam meer praktijk bij kijken.”