Niet alleen het bed, familie, een huis en soms dezelfde achternaam delen, maar ook de verantwoordelijkheid over een restaurant. Het gebeurt veel in de horecawereld.

Voorbeelden van horecastellen te over. De beroemdste zijn wellicht Jonnie en Thérèse de Boer van De Librije in Zwolle, maar dichterbij huis zien we Pim Wiegman en Marieke Sleeuw van Eetwaar, Jitka en Hans Over van Voilà en Jeroen en Lara Sportel van Vive la Vie, allemaal uit Groningen. En dat is nog maar een miniselectie. Meestal is de verdeling in de vooral heteroseksuele relaties zo dat de man van het stel in de keuken staat en de vrouw in de bediening.

Als er zoveel horecastellen zijn, moet het wel heel veel voordelen hebben om samen met je levenspartner een restaurant te runnen. Maar wat is dat dan? Wat is er zo fijn aan om dag in dag uit samen keihard te werken om mensen een fijne en smakelijke avond of middag te bezorgen? Vier horecastellen uit Groningen vertellen.

Niels en Sabrina, Bisque in Groningen

Niels Schievink (27) en Sabrina Mans (33) leerden elkaar begin 2020 kennen bij restaurant De Lindenhof in Giethoorn. Niet als collega’s. Hij was kok, zij kwam eten. De keuken was open en zij zag hem vanaf haar tafel werken. Wat een leuke jongen, dacht ze. In plaats van hem aan te spreken, zocht ze hem met ‘een portie klassiek speurwerk’ op via Facebook. Drie jaar later zijn de twee eigenaar van restaurant Bisque in de stad Groningen en wonen ze samen in Haule, Friesland.

Ze namen de zaak over van een andere horecastel: Jan en Corry Gaastra. „Ik heb altijd als doel gehad een eigen restaurant te hebben”, zegt Niels. „Pas sinds ik Sabrina ken, heb ik iemand die dat gevoel deelt en waar ik het samen mee kan doen.”

Zij is de sociale van de twee en voert het hoogste woord. Vandaar dat zij de bediening doet. Niels is creatiever, zegt hij zelf. „Als ik iets in m’n hoofd heb kan ik daar de hele dag mee bezig zijn zonder iets te zeggen.”

Dat was wennen voor Sabrina. „We zijn nog niet zo lang samen en gaan dit avontuur al vrij snel aan”, zegt ze. Inmiddels zijn ze naar eigen zeggen goed op elkaar ingespeeld. „Het werkt zo goed omdat we precies weten wat we aan elkaar hebben, juist doordat we altijd samen zijn.”

Ze zien beiden niet voor zich hoe hun relatie zou werken als ze niet samen zouden werken. Sabrina: „Toen ik naar Friesland verhuisde heb ik een half jaar niet gewerkt. Niels werkte wel, bij de Lindenhof. Ik vond dat heel saai. Soms ook wel een beetje eenzaam.”

„Je leven sluit niet op elkaar aan en dan moet je wel heel begripvol zijn om dat te laten werken”, zegt Niels. „Ik zou niet een relatie kunnen hebben met iemand die vijf dagen per week op een kantoor werkt.”

Trijntje en Jaap, Savour in Haren

Trijntje (61) en Jaap (58) Braaksma begonnen twaalf jaar geleden hun eerste eigen restaurant, Bij Jaap in Assen. De jaren daarvoor had zij in het bedrijfsleven gewerkt en hij in verschillende restaurants. Hun twee kinderen zijn nu 30 en 33. Het was niet altijd makkelijk om het gezinsleven te combineren met het horecawerk van Jaap, blikken ze terug. „Je hele wereld moet om de horeca draaien”, zegt Trijntje. „Ik heb veel moeten incasseren en het opvoeden van de kinderen was voor het grootste deel mijn taak.”

Jaap: „Als je niet beiden in de horeca werkt, moet je wel heel veel passie en begrip hebben. Ik heb het vaak genoeg fout zien gaan. Dus als je op een lijn zit en het beiden leuk vindt, is het de beste oplossing om samen een restaurant te beginnen.”

Overigens zien ze ook dat het nu niet meer zo hoeft als toen zij jonger waren, met de lange uren van Jaap en Trijntje die thuis alles draaiende hield. „Wij hebben het goed doorstaan en ik heb er geen spijt van, maar ik wil het niet voor anderen”, zegt Jaap. „Het is in de horeca normaal om voor 9 uur van huis te gaan en pas na 12 uur ‘s nachts weer thuis te komen, maar dat is voor een relatie zwaar. We zijn er inmiddels achter dat het ook anders kan. Soms vrij nemen moet kunnen en je hoeft niet elke dag open te zijn voor lunch én diner.”

Een eigen restaurant beginnen had Jaap niet kunnen doen zonder Trijntje, zegt hij. „Zoiets kan je niet alleen doen en met een gewone businesspartner zou er veel meer druk op zitten. Wij kunnen altijd met elkaar sparren. Met een businesspartner moet je mailen of appen als je iets te binnen schiet. Bij ons gaat het natuurlijk, want we zijn altijd samen. We voelen elkaar precies aan en hebben aan een half woord genoeg.”

„We zijn het liefst gewoon altijd samen.” Toen ze stopten met Bij Jaap deed Jaap een tijdje ander werk. „Toen miste ik Trijntje echt op de werkvloer.”

Marleen en Jeroen, Noor in Hoogkerk

Marleen en Jeroen Brouwer van sterrenrestaurant Noor in Hoogkerk zijn de enige twee in deze lijst die de taakverdeling niet traditioneel hebben verdeeld. Zij staan beiden in de keuken bij Noor, ook al was Marleen in 2019 nog gastvrouw van het jaar volgens restaurantgids GaultMillau. „Ik vind het een hele eer dat ik in hetzelfde rijtje sta als gastvrouwen zoals Thérèse de Boer, maar ik ben niet geboren om gastvrouw te zijn. Ik ben geboren om wijn te drinken, niet om wijn te schenken”, zegt Marleen.

Zij en Jeroen leerden elkaar kennen op de koksopleiding van het Drenthe College, maar het klikte eerst niet echt. „Tot een docent zei dat wij samen een opdracht moesten doen. We bleken heel goed samen te kunnen koken. We dachten telkens dezelfde dingen. Dan had ik in mijn hoofd dat ik iets moest pakken, maar had Jeroen dat al gedaan.”

De eerste keer dat de twee samenwerkten in een restaurant was in België. „We waren daar wezen eten en daarna kwamen er toevallig twee vacatures voor souschef vrij. We werden beiden aangenomen. Het was het begin van een groot avontuur dat nog steeds bezig is.”

„We zijn dag en nacht samen en dat vinden we niet erg. We delen dezelfde passie en dat is de key . Ik denk dat het bedrijf daar ook beter van wordt en dat er daarom zoveel horecastellen zijn. Je moet hetzelfde denken en dat is sneller zo als je partners bent.”

Marleen en Jeroen zouden het niet kunnen zonder hulp. Hun zoon van 4 slaapt elke vrijdagavond bij zijn opa en oma en wordt zaterdagavond rond 22.00 uur weer opgehaald. Verder wisselen ze de dagen af dat ze hem ophalen van school. „Vroeger vonden we het moeilijker om werk en privé te scheiden. Voordat onze zoon geboren was, waren we thuis ook altijd bezig met research. Dat doen we nu alleen als hij op bed ligt. Op vrije dagen doen we leuke dingen met hem, dan nemen we hem bijvoorbeeld mee naar de geitenboerderij, waar wij ingrediënten halen en hij de geiten kan aaien. Hij gaat ook mee uit eten, zowel naar sterren- als andere restaurants.”

Janick en Leonie, Niemeijer in Groningen

„Het klinkt misschien heel klef en alsof we 16 zijn,” zegt Janick Niemeijer (32), „maar als je verliefd bent, wil je toch het liefst altijd samen zijn?” Hij en zijn vrouw Leonie Niemeijer (29) zijn elf jaar samen, hebben twee kinderen, wonen in Gasselte en openen in juli hun eerste eigen restaurant in Groningen: Niemeijer. Ze werkten al samen in restaurants in Antwerpen en Melbourne en dat beviel zo goed dat ze alles wat ze daar hebben geleerd op hun eigen plek in willen zetten.

„Het voordeel van samen werken als partners is dat je elkaar perfect aanvoelt. Als er iets fout gaat, hoef je elkaar maar aan te kijken en je weet wat er moet gebeuren,” zegt Leonie. „Dat kan je ook wel eens met andere collega’s hebben, maar met de meeste mensen heb ik niet zo’n klik. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog zonder hem zou werken.”

In Antwerpen werkten ze voor het eerst in hetzelfde restaurant. Janick: „Het was wel spannend toen we voor het eerst samen gingen werken. We kenden elkaar van thuis en dates maar met collega’s ga je anders om dan met je partner. Maar nee, we hoefden ons niet in te houden om elkaar in het voorgaan een kus te geven.”

„Nu kennen we elkaar in zoveel verschillende situaties”, zegt Janick. „We hebben samengewerkt, we hebben kinderen, samen gereisd, vier maanden in een tent geslapen met z’n tweeën. We kennen elkaar door en door en dat helpt bij het opzetten van ons eigen restaurant.”