Weblog
De lezers van deze column zullen zo langzamerhand wel weten dat vogels mijn belangrijkste passie in de natuur is. Ik heb er niet voor niets een boek over geschreven.
Soms is de naam van een plant of dier overduidelijk. De roodborst, de bruine beer en de gladde slang zijn niet voor niets aan hun naam gekomen. Een ander voorbeeld, ditmaal uit het plantenrijk, is de kardinaalsmuts.
De onderwerpen voor mijn column “Natuur om de hoek” betreffen altijd dieren of planten die in de buurt van mijn woonplaats voor kunnen komen. Nu is het voor mij niet altijd mogelijk om letterlijk om de hoek op zoek te gaan naar een geschikt onderwerp. Zoveel natuur komt daar (helaas) niet voor, dus ik zoek logischerwijs in een grotere straal rondom Koekange.
Tegenwoordig zijn er op tv regelmatig programma’s over het overleven in de wildernis. Nu is het voor ons Nederlanders niet bijster interessant hoe we kunnen overleven in een tropisch regenwoud of in een woestijn. Maar stel dat je ergens in West-Europa verdwaald in de wildernis, dan kan het handig zijn waar en wat je zou kunnen drinken en eten.
Thuis heb ik een aantal kippen. Zonder haan, want ik wil geen problemen met mijn buren. Het zijn Wyandotte en Barnvelders, maar dan de krielversie.
Op het gebied van de heraldiek wijkt Frankrijk van haar buurlanden enigszins af. Terwijl in verschillende landen allerlei bijzondere dieren en vogels op hun wapens voorkomen, moeten zij het doen met een aantal lelies.
Een van de onderdelen van mijn biologiestudie in Wageningen was de verplichte excursie van drie weken naar de Pyreneeën. Dat was eind jaren zeventig en ik was tot dan toe slechts één keer net over de grens in Duitsland geweest. Je kunt je vast indenken dat ik, toen de bergen naderde, toch wel onder de indruk was.
In de jaren negentig heb ik een aantal jaren in Engeland gewoond. Een ander land met uiteraard andere gewoonten en tradities. Neem bijvoorbeeld 11 november.
Het raadsel van de kool, de geit en de wolf mag algemeen bekend zijn. Hoe krijg je als eigenaar deze drie op een naburig eiland, terwijl je maar één van die drie in je bootje kunt meenemen. Je zult op enig moment twee ervan alleen moeten laten, wetende dat de geit de kool kan opvreten en de wolf de geit kan verslinden.
Mijn allereerste column over de natuur verscheen op 16 maart 2005.
Op onbewolkte nachten staat er een rijke schare aan sterren aan het firmament. Vooral goed zichtbaar in de winter.
In 2018 heb ik het boek Mijn vogels, belevenissen van een vogelaar uitgegeven. Hierin heb ik uiteraard veel vogels opgenomen. Enkele honderden, waarvan 169 soorten die in Nederland kunnen voorkomen.
In een héél ver verleden moet het theoretisch mogelijk zijn geweest om van de plek waar nu Amsterdam ligt naar die van New York te lopen.
Misschien is de koolmees wel de meest toegankelijke vogel van ons land. Met z’n allen zorgen we best wel goed voor hem.
Tijdens mijn biologiestudie ben ik voor een half jaar naar de universiteit van Reading in Engeland geweest. Ik verbleef op de campus, gelegen in een prachtig park. Op weg naar het laboratorium kwam ik regelmatig een grijze eekhoorn tegen.
In allerlei categorieën heeft elk persoon waarschijnlijk wel eentje die favoriet is.
Sinds de beginjaren tachtig drink ik geen koffie meer. Toen ben ik er namelijk goed ziek van geweest en heb ik het vervolgens afgezworen.
Een pannenkoek met spek en stroop. Ik wil niet beweren dat je mij daar midden in de nacht voor wakker kunt maken, maar veel scheelt het niet. Het maken van pannenkoeken is vrij simpel. Wat meel, een scheut melk en een paar eieren, even mixen en het beslag kan in een hete koekenpan.
Al zeg ik het zelf, als bioloog heb ik een redelijk goed waarnemingsvermogen. Wanneer ik op een bepaalde locatie ben, of dat nu thuis is of bijvoorbeeld in het buitenland, bijzondere waarnemingen ontgaan mij meestal niet.
'Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.' Het is een bekend Nederlands gezegde. Immers, wie investeert in de jeugd kan hier in de toekomst profijt van hebben. Deze investering kunnen op allerlei vlakken liggen.
In Drenthe gaan er nog steeds verhalen de ronde over witte wieven. Niet dat ze daar nog geloven in deze mythische figuren, maar de verhalen komen in verschillende contexten regelmatig voorbij. Witte wieven zijn ook synoniem voor mistflarden, vooral als deze tussen de jeverbessen zweven.
Toon Hermans was misschien wel de beste cabaretier van Nederland. Als vogelaar vond ik zijn conference als ornitholoog, ook bekend onder de naam poelifinario, prachtig. Ik heb zelfs jaren geleden mijn hond naar een van Toons vogels vernoemd, namelijk Kroet.
De wat oudere generatie herkent vast nog wel de volgende songtekst: Hup, daar is Willem met de waterpomptang, de nijptang of de combinatietang. Deze carnavalskraker komt uit de TV-serie de Fabeltjeskrant, waarin Ed en Willem Bever alle klusjes in het
