Bij u in de buurt!
In de jaren negentig heb ik een aantal jaren in Engeland gewoond. Een ander land met uiteraard andere gewoonten en tradities. Neem bijvoorbeeld 11 november.
Nederland is in de ban van de coronacrisis en de gevolgen daarvan. Wat is nu de boodschap van de kerk in tijden van een crisis? Verwacht u eigenlijk dat de kerk hier een boodschap over heeft?
Nu veel grenzen de komende zomervakantie waarschijnlijk nog voor toeristen blijven gesloten, liggen er mogelijkheden voor Stellingwerfse (recreatie)ondernemers.
Laatste woorden duiden meestal op een afscheid. Zo ook de woorden van deze laatste column van mijn hand.
Voor de 7-jarige joodse Leny werd in de oorlog tevergeefs een onderduikadres gezocht. Ze is op 23 april 1943 samen met haar ouders in concentratiekamp Sobibor vermoord.
Afgelopen 14 maart was ik precies 11 jaar officieel mevrouw Boonzaayer. En dat gingen we vieren!
Het raadsel van de kool, de geit en de wolf mag algemeen bekend zijn. Hoe krijg je als eigenaar deze drie op een naburig eiland, terwijl je maar één van die drie in je bootje kunt meenemen. Je zult op enig moment twee ervan alleen moeten laten, wetende dat de geit de kool kan opvreten en de wolf de geit kan verslinden.
Jaren geleden was er een documentaire op televisie waarin nabestaanden van een schietincident op een Amerikaanse highschool werden geïnterviewd.
Nu de corana-maatregelen voor volwassenen amper zijn versoepeld, blijft voor de meesten van ons thuiswerken het devies. Voor sommigen een opgave, voor mij een openbaring.
Vraag me niet waarom, maar mijn hart maakt altijd een sprongetje van die heel grote supermarkten in het buitenland. Van die supermarkten waar spullen te koop zijn die je simpelweg niet verwacht.
“En de HEERE God gebood den mens, zeggende: Van allen boom dezes hofs zult gij vrijelijk eten; Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven.” Genesis 2:16,17
Het is de laatste maanden in Oosterwolde op crimineel gebied steeds raak. De steekpartij van afgelopen zaterdag waarbij een 44-jarige man uit Bovensmilde het leven liet, vormt de trieste climax.
Mijn allereerste column over de natuur verscheen op 16 maart 2005.
Een week geleden ontmoette ik naburige collega’s, maar gaven we elkaar geen hand. Dat voelde ongebruikelijk. Zeven dagen later ligt dat gevoel al weer ver achter mij. Nu vraag je je af, of de dramatische ontwikkelingen in Italië ons voorland zijn. Het gevoel iets vreemds te beleven heeft plaats gemaakt voor onzekerheid.
In het jaar dat we uitgebreid zouden stilstaan bij 75 jaar bevrijding, is ons land in oorlog met het gevreesde coronavirus. Voor sommige vervolgden die de periode 40-45 hebben meegemaakt, voelt het verplicht thuisblijven en het niet mogen ontvangen van bezoek als opnieuw onderduiken.
Eelko is #backontrack, maar is hij daarmee ook ‘on the right track’?
Het lijkt slechts een kwestie van tijd of het coronavirus duikt ook op in de Stellingwerven. Bent u er bang voor?
Mijn kinderen maken geluid. Nogal veel. En nogal vaak. Eigenlijk bedoel ik continu. En ja, ik weet natuurlijk ook wel dat álle kinderen geluid maken.
Op onbewolkte nachten staat er een rijke schare aan sterren aan het firmament. Vooral goed zichtbaar in de winter.
Vanwege onze aanstaande verhuizing versleepte ik een doos boeken waarop stond: Bonhoeffer. Zo’n veertig jaar geleden heb ik veel van en over hem gelezen.
Voor niks gaat de zon op en het maken van journalistieke verhalen is gratis. Wie de reacties op sociale media leest, zou denken dat beide stellingen waar zijn.
“Je moet netwerken”. Een veel gehoorde term. Er schuilt iets van verbinden in. Soms ook zo’n modewoord.
