Bij u in de buurt!
Een pannenkoek met spek en stroop. Ik wil niet beweren dat je mij daar midden in de nacht voor wakker kunt maken, maar veel scheelt het niet. Het maken van pannenkoeken is vrij simpel. Wat meel, een scheut melk en een paar eieren, even mixen en het beslag kan in een hete koekenpan.
De vrouw is weer terug, de vrouw die van haar achtste tot haar zestiende is gepest. De oefening van de vorige keer heeft een goed effect, zegt ze. Ze voelt zich sterker. Toch heeft ze niet genoeg vertrouwen.
Het is warm, heel warm als ik me buig over de tekst voor deze column. De temperaturen schieten van onder de twintig tot ruim boven de dertig graden heen en weer.
Het is altijd leuk om tijdens vakantie in het buitenland een onderwerp te vinden dat in onze Stellingwerfse kranten past. Dit jaar was ik in Zuid-Frankrijk, waar een dorp aan de Rhône veel overeenkomsten vertoont met Noordwolde.
Af en toe heb ik zo’n moment dat ik onder ogen moet zien dat ik toch best wel een beetje een wetenschapper ben. Na mijn studie heb ik er bewust voor gekozen geen promotieonderzoek te gaan doen en juist werk te zoeken buiten het academische wereldje.
Al vanaf het moment dat Jambers op tv kwam, realiseer ik me dat er werelden zijn waar ik geen weet van heb. Of in het beste geval een flauw vermoeden. Soms probeer ik me dat, terwijl ik lekker in mijn eigen wereld zit, voor te stellen.
Sinds ik in officieel buitengebied woon, heb ik het niet makkelijk. Ben ik voor elk wissewasje – en de wissewasjes van de kuikens Boonzaayer, en dat zijn er nogal wat – minstens een half uur onderweg. Moet ik elke avond koken want de thuisbezorging is een zorg.
Een vrouw komt voor de eerste keer op consult. Ze lijkt wat verlegen en kijkt mij niet rechtstreeks aan. We beginnen het consult en ze houdt het gesprek op het niveau van koetjes en kalfjes.
Kort geleden heb ik genoten van de bijzondere muziektheater-voorstelling 'Titus. Leven tussen stilte en stress' in de Bonifatiuskapel in Dokkum
Laatst wandelde ik op een rustige middag met mijn pony door het bos. En toen stonden we ineens oog in oog met een flinke ree. Het dier had ons niet gezien en drentelde rustig rond, tot het ineens op een paar meter afstand van ons de bosjes uit kwam.
Als het zou kunnen, dan zou ik in een sprookje willen wonen. In een villa in een boom, met ramen met houten luikjes met een hartje eruit gekerfd. Waar dan ’s morgens de zonnestralen me laten ontwaken en de vogels de gordijnen voor me openschuiven.
Al zeg ik het zelf, als bioloog heb ik een redelijk goed waarnemingsvermogen. Wanneer ik op een bepaalde locatie ben, of dat nu thuis is of bijvoorbeeld in het buitenland, bijzondere waarnemingen ontgaan mij meestal niet.
Ik noem het zelf altijd het ‘fuck it’ moment (ja, in mijzelf natuurlijk he, want dat zijn - in deze combinatie - twee heel lelijke woorden die me weer een boete van €0,50 opleveren als ik dat hardop zeg). Dat moment waarop je denkt: ‘laat maar’.
Wat heb jij al te lang verborgen gehouden voor jezelf?
Even terugkijken op de Europese verkiezingsuitslag. Je zou bijna vergeten hoe bijzonder dat is.
Het kampeerseizoen is inmiddels volop in gang. Hoewel kamperen altijd heerlijk is, moet ik toegeven dat ik het midden in de winter toch ook wel wat te koud vind.
Dat ik op zolder een muur heb kunnen behangen met wikkels van een zeker chocolademerk, is vooral dankzij een club vriendinnen die zich zonder enige vorm van protest wilde inzetten voor het leegeten van de wikkels. Zodat ik nu (binnen een jaar!) een Tony-muur heb.
Ik moet iets bekennen. Een lang bewaard geheim met jullie delen. Mensen die mij persoonlijk kennen, zijn al op de hoogte. En mensen die mij wel eens meemaken als ik moe, niet fit of boos ben, die kunnen het horen. Maar mensen die mij alleen uit de krant kennen… die zouden wel eens geschokt kunnen raken.
Afwijzing, wie is er niet bang voor? Dat anderen zeggen dat ze jou niet zien zitten of dat anderen aangeven niets met je te maken willen hebben. Als enige niet uitgenodigd worden voor een feestje van de vriendenclub, waardoor je gaat piekeren.
Een van de meest ingewikkelde problemen binnen religies vormt het waarom van ‘het kwaad’ en de oorzaak ervan.
Een echte liefhebber van het Eurovisiesongfestival ben ik niet. Toch keek ook ik zaterdagavond laat ademloos naar de uitslag die ons land eindelijk weer de zege opleverde.
De natuur buiten is heerlijk en onmisbaar, maar een beetje groen binnen doet ook wel wat. Zeker omdat ik geen eigen tuin heb, kleed ik mijn huisje graag aan met allerlei plantjes.
Kennelijk ontgroei je het ergens zo rond groep drie. De mantra: ‘stop, hou op, ik vind het niet meer leuk’. In groep een en twee is dat een nog dagelijks gehoorde slogan op het schoolplein.
